จบไปกับการเป็นเจ้าเหรียญทองครับ ในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 25
แต่คอบอลคงเศร้าไปตามๆ กัน เพราะทีมฟุตบอลชาติไทยตกรอบแรก แพ้มาเลเซียไป 2-1
ผมแทบไม่ได้ดูการถ่ายทอดสดครับ เพราะติดภารกิจหลายอย่าง มีโอกาสดูสรุปผลบ้าง เพราะในใจก็ยังเชื่อว่าเดี๋ยวคงได้ดูรอบลึกๆ
มีสายจากเพื่อนโทรมาบอกไทยแพ้มาเลตกรอบ ผมรีบบอกว่ามึงอย่ามาอำ ตลกป่ะเนี่ย
เพื่อนยืนยันด้วยเสียงเศร้ากว่าตอนอกหัก “โดนยิงช่วงท้ายเกม แพ้ 2-1”
แล้วรูปเกมเป็นไงบ้าง ถามในฐานะคนเล่นบอลและเชียร์บอลในสายเลือด ย่อมเข้าใจว่าเรื่องแพ้ชนะมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ขอให้รูปเกมดีและทุ่มเทไว้ก่อน
เหมือนลิเวอเลยว่ะ
เป็นอันเข้าใจกันดี นี่คือคำตอบของคนที่เชียร์ทีมไทย และทีมลิเวอพูล
ตัวผมก็เด็กหงส์ครับ
ไม่รู้เรื่องจริงเป็นไง แต่ตอนนี้ในหัวผมเห็นภาพของทีมที่ยิ่งใหญ่ในอดีต แต่ตอนนี้เล่นแบบขาดแรงจูงใจและความทุ่มเท จนสะกดคำว่าความเชื่อมั่นไม่ถูก
เมื่อมีเวลาจึงนั่งสุมหัว และบ่นไปตามความคิดของแต่ละคน
“เล่นกันไม่เต็มที่เต็มเวลา”
“ต่างคนต่างเล่น”
“ติดแอ๊ก เล่นคนเดียว”
“ไม่ประกบตัว ปล่อยให้เค้าเลี้ยงสบาย”
“ตั้งรับมากไป”
“ใช้โอกาสเปลือง”
“ผู้คุมแก้เกมไม่เป็น”
ฯลฯ
มีอีกร้อยแปดเหตุผลครับที่จะพูดถึง แต่ที่ฟังมาทั้งหมดอยากจะกล่าวถึง 2 ประเด็นครับ
เรื่องโค้ช
เพื่อนบางคนบอกว่าเปลี่ยนเถอะ ไม่แตกต่าง ใช่โค้ชเก่งๆ บ้านเราเองก็ได้
อีกคนก็แย้งมาว่า ก็ไอ้คนเก่งๆ ก็ไม่ถูกกับสมาคมอีก
ปวดหัวครับปวดหัว
ถ้าจะเอาโค้ชต่างชาติ เอาดีๆ เอาที่คุมทีมแล้วมีผลงานติดตัวมาแล้ว อย่าเสี่ยงกันหลายรอบ เปลืองงบเปลืองกำลังใจ
ที่กล่าวมาผมคิดว่าโค้ชทุกท่านนั้นก็เก่งและมีดีอยู่ในตัวทุกคนครับ เพียงแต่อยู่ผิดที่ผิดเวลาเท่านั้นเอง
เรื่องนักเตะ
ผมเชื่อว่าเวลาลงไปเล่นทุกคนเต็มที่ครับ แต่เรื่องสำคัญที่สุดคือทัศนคติของผู้เล่น
สมัยวัยรุ่นผมมีโอกาสเล่นบอลบ่อยๆ ไปช่วยคนโน่นบ้าง คนนี้บ้าง ฝีเท้าพอไปวัดไปวาได้ว่างั้น
พอเราเล่นบ่อยๆ มีคนชมมากขึ้น จะรู้สึกเหริงและเก๋าจนบอกไม่ถูก ทีมจะแพ้กูไม่รู้ มีคนชมเราก็พอ
ความรู้สึกจะแตกต่างกันนิดเดียว เราจะพยายามเล่นทุ่มเทอย่างมากแต่เพื่อตัวเอง
ไม่ใช่เพื่อทีม
ลีกฟุตบอลไทยกำลังพัฒนา และไปในทิศทางที่ดี ไม่อยากให้ต้องสะดุดครับ
อยากให้ผู้ดูแลปรับความคิดให้ทุกคนวิ่งไปในทิศทางเดียวกัน เรื่องฝีเท้าผมเชื่อว่าคนไทยไม่แพ้ใครครับ ที่แพ้คือเรารวมเป็นหนึ่งไม่ได้เท่านั้น
ผมขอข้ามเรื่องลิเวอไปก่อนนะครับ
ล่าสุดรู้สึกโดนไปสอง แพ้อีกนัด เหนื่อยครับเหนื่อย
มีคนเคยแซวว่าอย่าชวนพวกบ้าบอลไปเที่ยว
เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากแข่งชนะจนได้ถ้วยเคยมีคนชวนไปฉลองกันที่ผับ
พอไปถึงหน้าร้านเจอน้องที่เป็นกัปตันทีมยืนอยู่เลยถามว่า มายืนรอทำไม เข้าไปนั่งข้างในสิ
น้องหันมาบอกว่า ยังเข้าไปไม่ได้ครับพี่ ยังมาไม่ครบ
“ไม่ครบอะไรว่ะ”
ก็หน้าร้านเค้าติดป้ายไว้ว่า ต่ำกว่า 18 ห้ามเข้า
เลยโทรตามเพื่อนนักบอลที่เหลืออยู่ครับ
เฮ้อ...กูล่ะเซ็ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น