ได้ข้อคิดดีๆ จากน้องที่ทำงานเกี่ยวกับเกมทายปัญหา "อะไรเอ่ย"
เชื่อว่าทุกท่านคงต้องเคยเล่นแน่นอน
แต่เคยสังเกตรึเปล่าครับว่าเกมนี้สามารถเล่นได้ทุกวัย ทุกวัน ทุกเวลา
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือเจตนาในการเล่นที่เปลี่ยนไปตามวัยครับ
เมื่อเราเด็กๆ หรือลองสังเกตดูเวลาพวกเด็กตัวน้อยๆ เล่น "อะไรเอ่ย" ดูสิครับ
กับเมื่อเราโตขึ้น รู้สึกอะไรที่เปลี่ยนไปไหม
ไม่ใช่เรื่องของคำถามที่ยากขึ้นหรอกครับ
แต่เป็นเรื่องของความตื่นเต้นที่ต้องการให้คนที่เล่นกับเราตอบได้ต่างหาก
เด็กๆ นั้น เล่น "อะไรเอ่ย" เพื่อให้เพื่อนตอบได้ ใบ้ให้จนแทบขาดใจ ลุ้นตัวโก่ง และดีใจสุดๆ เมื่อเพื่อนตอบ
แต่เมื่อโตขึ้น นอกจากต้องคอยหาคำถามที่ยากแล้ว ความสนุกในวัยเด็กก็หายไปด้วย
กลายเป็นความดีใจในการถามแล้วคนอื่นตอบไม่ได้ เป็นเรื่องของชัยชนะ กับรอยยิ้มแห่งการอยู่เหนือผู้อื่นไปซะแล้ว
อะไรที่ทำให้เป็นอย่างนี้เอ่ย?
อันนี้ผมถามแบบเด็กๆ นะครับ ให้ลองคิดกันดูเพราะเชื่อว่าแต่ละคนคงมีคำตอบไม่เหมือนกัน :D
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น